PODSTAWA PROGRAMOWA PRZEDMIOTU FIZYKA
III etap edukacyjny
Wymagania ogólne
I. Wykorzystanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub
rozwiązania prostych zadań obliczeniowych.
II. Przeprowadzanie doświadczeń i wyciąganie wniosków z otrzymanych
wyników.
III. Wskazywanie w otaczającej rzeczywistości przykładów zjawisk opisywanych
za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych.
IV. Posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych
tekstów (w tym popularno-naukowych).
Wymagania szczegółowe
1. Ruch prostoliniowy i siły. Uczeń:
1) posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu; przelicza jednostki
prędkości;
2) odczytuje prędkość i przebytą odległość z wykresów zależności drogi
i pręd kości od czasu oraz rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego;
3) podaje przykłady sił i rozpoznaje je w różnych sytuacjach praktycznych;
4) opisuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki
Newtona;
5) odróżnia prędkość średnią od chwilowej w ruchu niejednostajnym;
6) posługuje się pojęciem przyspieszenia do opisu ruchu prostoliniowego
jednostajnie przyspieszonego;
7) opisuje zachowanie się ciał na podstawie drugiej zasady dynamiki
Newtona;
8) stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą;
9) posługuje się pojęciem siły ciężkości;
10) opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, posługując się trzecią zasadą
dynamiki Newtona;
11) wyjaśnia zasadę działania dźwigni dwustronnej, bloku nieruchomego,
kołowrotu;
12) opisuje wpływ oporów ruchu na poruszające się ciała.
2. Energia. Uczeń:
1) wykorzystuje pojęcie energii mechanicznej i wymienia różne jej formy;
2) posługuje się pojęciem pracy i mocy;
3) opisuje wpływ wykonanej pracy na zmianę energii;
4) posługuje się pojęciem energii mechanicznej jako sumy energii kinetycznej
i potencjalnej;
5) stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej;
6) analizuje jakościowo zmiany energii wewnętrznej spowodowane
wykonaniem pracy i przepływem ciepła;
7) wyjaśnia związek między energią kinetyczną cząsteczek i temperaturą;
8) wyjaśnia przepływ ciepła w zjawisku przewodnictwa cieplnego oraz
rolę izolacji cieplnej;
9) opisuje zjawiska topnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji
i resublimacji;
10) posługuje się pojęciem ciepła właściwego, ciepła topnienia i ciepła
parowania;
11) opisuje ruch cieczy i gazów w zjawisku konwekcji.
3. Właściwości materii. Uczeń:
1) analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych, cieczy i gazów;
2) omawia budowę kryształów na przykładzie soli kamiennej;
3) posługuje się pojęciem gęstości;
4) stosuje do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał
stałych i cie czy, na podstawie wyników pomiarów wyznacza gęstość
cieczy i ciał stałych;
5) opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie;
6) posługuje się pojęciem ciśnienia (w tym ciśnienia hydrostatycznego
i atmosferycznego);
7) formułuje prawo Pascala i podaje przykłady jego zastosowania;
8) analizuje i porównuje wartości sił wyporu dla ciał zanurzonych w cieczy
lub gazie;
9) wyjaśnia pływanie ciał na podstawie prawa Archimedesa.
4. Elektryczność. Uczeń:
1) opisuje sposoby elektryzowania ciał przez tarcie i dotyk; wyjaśnia,
że zjawisko to polega na przepływie elektronów; analizuje kierunek przepływu
elektronów;
2) opisuje jakościowo oddziaływanie ładunków jednoimiennych i różnoimiennych;
3) odróżnia przewodniki od izolatorów oraz podaje przykłady obu rodzajów
ciał;
4) stosuje zasadę zachowania ładunku elektrycznego;
5) posługuje się pojęciem ładunku elektrycznego jako wielokrotności ładunku
elektronu (elementarnego);
6) opisuje przepływ prądu w przewodnikach jako ruch elektronów
swobodnych;
7) posługuje się pojęciem natężenia prądu elektrycznego;
8) posługuje się (intuicyjnie) pojęciem napięcia elektrycznego;
9) posługuje się pojęciem oporu elektrycznego, stosuje prawo Ohma
w prostych obwodach elektrycznych;
10) posługuje się pojęciem pracy i mocy prądu elektrycznego;
11) przelicza energię elektryczną podaną w kilowatogodzinach na dżule
i dżule na kilowatogodziny;
12) buduje proste obwody elektryczne i rysuje ich schematy;
13) wymienia formy energii, na jakie zamieniana jest energia elektryczna.
5. Magnetyzm. Uczeń:
1) nazywa bieguny magnetyczne magnesów trwałych i opisuje charakter
oddziaływania między nimi;
2) opisuje zachowanie igły magnetycznej w obecności magnesu oraz zasadę
działania kom pasu;
3) opisuje oddziaływanie magnesów na żelazo i podaje przykłady wykorzystania
tego oddziaływania;
4) opisuje działanie przewodnika z prądem na igłę magnetyczną;
5) opisuje działanie elektromagnesu i rolę rdzenia w elektromagnesie;
6) opisuje wzajemne oddziaływanie magnesów z elektromagnesami
i wyjaśnia działa nie silnika elektrycznego prądu stałego.
6. Ruch drgający i fale. Uczeń:
1) opisuje ruch wahadła matematycznego i ciężarka na sprężynie oraz
analizuje przemiany energii w tych ruchach;
2) posługuje się pojęciami amplitudy drgań, okresu, częstotliwości do
opisu drgań, wskazuje położenie równowagi oraz odczytuje amplitudę
i okres z wykresu x(t) dla drgającego ciała;
3) opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka
do drugiego w przypadku fal na napiętej linie i fal dźwiękowych
w powietrzu;
4) posługuje się pojęciami: amplitudy, okresu i częstotliwości, prędkości
i długości fali do opisu fal harmonicznych oraz stosuje do obliczeń
związki między tymi wielkościami;
5) opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych;
6) wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność
dźwięku;
7) posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki.
7. Fale elektromagnetyczne i optyka. Uczeń:
1) porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) rozchodzenie się fal
mechanicznych i elektromagnetycznych;
2) wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego
rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym;
3) wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim,
wykorzystując prawa odbicia; opisuje zjawisko rozproszenia światła
przy odbiciu od powierzchni chropowatej;
4) opisuje skupianie promieni w zwierciadle wklęsłym, posługując się
pojęciami ogniska i ogniskowej, rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone
przez zwierciadła wklęsłe;
5) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu światła z ośrodka
rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie;
6) opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą
i rozpraszającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując
się pojęciami ogniska i ogniskowej;
7) rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia
obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone;
8) wyjaśnia pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje
rolę soczewek w ich korygowaniu;
9) opisuje zjawisko rozszczepienia światła za pomocą pryzmatu;
10) opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło
jedno barwne;
11) podaje przybliżoną wartość prędkości światła w próżni; wskazuje
prędkość światła jako maksymalną prędkość przepływu informacji;
12) nazywa rodzaje fal elektromagnetycznych (radiowe, mikrofale,
promieniowanie pod czerwone, światło widzialne, promieniowanie nadfioletowe i
rentgenowskie) i podaje przykłady ich zastosowania.
8. Wymagania przekrojowe. Uczeń:
1) opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia
rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący
układ doświadczalny;
2) wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne
dla wyniku doświadczenia;
3) szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie
wartości obliczanych wielkości fizycznych;
4) przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-,
mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-); przelicza jednostki czasu (sekunda,
minuta, godzina, doba);
5) rozróżnia wielkości dane i szukane;
6) odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli;
7) rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych
lub na pod stawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością
prostą;
8) sporządza wykres na podstawie danych z tabeli (oznaczenie wielkości
i skali na osiach), a także odczytuje dane z wykresu;
9) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie danych z tabeli
lub na pod stawie wykresu oraz wskazuje wielkość maksymalną
i minimalną;
10) posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej;
11) zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony
(z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących);
12) planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru;
mierzy: czas, długość, masę, temperaturę, napięcie elektryczne,
natężenie prądu.
9. Wymagania doświadczalne
Uczeń:
1) wyznacza gęstość substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie
prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki;
2) wyznacza prędkość przemieszczania się (np. w czasie marszu, biegu,
pływania, jazdy rowerem) za pośrednictwem pomiaru odległości i czasu;
3) dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego
z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody);
4) wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwustronnej, innego ciała
o znanej masie i linijki;
5) wyznacza ciepło właściwe wody za pomocą czajnika elektrycznego
lub grzałki o znanej mocy (przy założeniu braku strat);
6) demonstruje zjawisko elektryzowania przez tarcie oraz wzajemnego
oddziaływania ciał naładowanych;
7) buduje prosty obwód elektryczny według zadanego schematu (wymagana
jest znajomość symboli elementów: ogniwo, opornik, żarówka,
wyłącznik, woltomierz, amperomierz);
8) wyznacza opór elektryczny opornika lub żarówki za pomocą woltomierza
i amperomierza;
9) wyznacza moc żarówki zasilanej z baterii za pomocą woltomierza
i amperomierza;
10) demonstruje działanie prądu w przewodzie na igłę magnetyczną
(zmiany kierunku wychylenia przy zmianie kierunku przepływu
prądu, zależność wychylenia igły od pierwotnego jej ułożenia względem
przewodu);
11) demonstruje zjawisko załamania światła (zmiany kąta załamania
przy zmianie kąta padania – jakościowo);
12) wyznacza okres i częstotliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie
oraz okres i częstotliwość drgań wahadła matematycznego;
13) wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości od danego
dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu
muzycznego;
14) wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu
na ekranie, odpowiednio dobierając doświadczalnie położenie soczewki
i przedmiotu.